Δευτέρα 4 Δεκεμβρίου 2017

Από συνέντευξη στην εφημερίδα "Αυγή"

Δίνοντας στα σκουπίδια μια δεύτερη ζωή...


«Πριν φτάσουμε στην ανακύκλωση υπάρχουν πολλά 'r'. Reduce (μειώνω), reuse (ξαναχρησιμοποιώ), recycle (ανακυκλώνω) είναι η σειρά που θέλουμε για τη διαχείριση των απορριμμάτων», μας λέει ο Μιχάλης Τρεμόπουλος από την «Αναβίωσις», συνεταιρισμό Κοινωνικής Διαχείρισης Αποβλήτων. Είναι ένας συνεταιρισμός που ιδρύθηκε το 2017 στη Θεσσαλονίκη με πρωτοβουλία της ΠΡΩ.Σ.Κ.ΑΛ.Ο. (Πρωτοβουλία Συνεργασίας για την Κοινωνική και Αλληλέγγυα Οικονομία) και προωθεί μια άλλη κουλτούρα για τα σκουπίδια.

«Τα σκουπίδια μάς ανήκουν και πρέπει να τα διαχειριστούμε», τονίζει ο Μ. Τρεμόπουλος και προσθέτει πως στη διαχείρισή τους οικολογική, κοινωνική και οικονομική προτεραιότητα δεν είναι η ανακύκλωση, όπως πολλοί πιστεύουν. «Προηγούνται η μείωση των σκουπιδιών και η επαναχρησιμοποίησή τους. Τα σκουπίδια είναι ένας πλούτος που έχουμε να τον διαχειριστούμε κοινωνικά. Υπάρχουν πάμπολλα αντικείμενα που πετιούνται καθημερινά, ενώ μπορούν να επαναχρησιμοποιηθούν. Μπορούν να πουληθούν σε χαμηλές τιμές και απλοί άνθρωποι να αποκτούν χρήσιμα μεταχειρισμένα αντικείμενα. Τα σκουπίδια δεν είναι ούτε για θάψιμο ούτε για κάψιμο. Μπορούμε να τους δώσουμε μια δεύτερη ζωή».

Ολόκληρη η συνέντευξη εδώ: http://www.avgi.gr/article/8436536/8571581/dinontas-sta-skoupidia-mia-deutere-zoe-

Παρασκευή 24 Νοεμβρίου 2017

Re-Use Symposium από φορείς Κ.ΑΛ.Ο. στη Θεσσαλονίκη

Re-Use Symposium στο πλαίσιο της Ευρωπαϊκής Εβδομάδας Μείωσης Αποβλήτων 2017, πραγματοποιήθηκε στο "Οικόπολις" στις 24.11.2017.
Το διοργάνωσαν ο Συνεταιρισμός κοινωνικής διαχείρισης αποβλήτων "αναβίωσις" και η "Επανάχρηση Τώρα!" σε συνεργασία με τον κοινωνικό χώρο "Οικόπολις".
Ιδιαίτερα σημαντικό σημείο της συζήτησης ήταν η προετοιμασία στη Θεσσαλονίκη ενός εναλλακτικού συστήματος διαχείρισης αποβλήτων με αναφορά στο σχεδιαζόμενο Κέντρο Ανακύκλωσης Εκπαίδευσης Διαλογής στην Πηγή (ΚΑΕΔΙΣΠ), που θα λειτουργούν φορείς Κοινωνικής Αλληλέγγυας Οικονομίας (Κ.ΑΛ.Ο.).
Παρεμβάσεις έκαναν οι: Μιχάλης Τρεμόπουλος (Συνεταιρισμός κοινωνικής διαχείρισης αποβλήτων "αναβίωσις"), Σάκης Καβακόπουλος - Νίκος Χατζηιωάννου - Ράνια Σταματάκη (Επανάχρηση Τώρα!), Κώστας Νικολάου (Λαϊκό Πανεπιστήμιο Κοινωνικής Αλληλέγγυας Οικονομίας "UnivSSE Coop"), Γεωργία Κουλουμτούρη (Δήμος Θεσσαλονίκης), Gabriela Scheiner (Γραφείο Δημάρχων Ελληνογερμανικής Συνέλευσης), Βασίλης Χατζηκοντίδης (Οικολογική Κίνηση Θεσσαλονίκης), Λάζαρος Αγγέλου (ΚοινΣΕπ Υποστήριξη Κ.ΑΛ.Ο.), Χρήστος Γκουντινάκος (Οικόπολις).

Παρασκευή 15 Σεπτεμβρίου 2017

Ο συνεταιρισμός "αναβίωσις" στο Green Wave Festival 2017

Ο Συνεταιρισμός Κοινωνικής Διαχείρισης Αποβλήτων "αναβίωσις"   (μαζί με τις συλλογικότητες: Λαϊκό Πανεπιστήμιο Κοινωνικής Αλληλέγγυας Οικονομίας "UnivSSE Coop", ΠΡΩ.Σ.Κ.ΑΛ.Ο. - Πρωτοβουλία Συνεργασίας για την Κοινωνική και Αλληλέγγυα Οικονομία, Κίνηση 136, ) συμμετέχει με περίπτερο στο Green Wave Festival 2017, που πραγματοποιείται από Πέμπτη 14 έως και Κυριακή 17 Σεπτεμβρίου, στο Δημοτικό Πάρκο απέναντι από την ΧΑΝΘ στη Θεσσαλονίκη.

Σάββατο 22 Ιουλίου 2017

Οι «παληορουχατζήδες»



Οι «παληορουχατζήδες» στη βυζαντινή εποχή φαίνεται να ήταν οι πρωτοπόροι της επανάχρησης...
Δείτε ένα δημοσίευμα στην "Εφημερίδα των Βαλκανίων" το 1931:




Παρόλα αυτά, ο Κοσμάς Πολίτης, που περιγράφει στο μυθιστόρημά του «Στου Χατζηφράγκου» τη Σμύρνη του 1902 και τη ζωή στην ομώνυμη λαϊκή συνοικία, αποδίδει το επάγγελμα του παλιορουχατζή στους εβραίους και μάλιστα σε αυτούς που είχαν πάει στη Σμύρνη από την Ελλάδα.
Διαβάστε τα πολύ ενδιαφέροντα αποσπάσματα:
«Κοντεύανε δυο χρόνια που ο σιορ Ζαχαρίας ήρθε κι εγκαταστάθηκε με την οικογένειά του σ’ ένα σοκάκι που κατέβαινε από του Χατζηφράγκου τ’ Αλάνι, κι έβγαινε, σαν έστριβες τρία σοκάκια δεξιά, λίγο πιο πάνω από τη Μπελλαβίστα. Έγινε σούσουρο, ένας Οβραίος σε ρωμιομαχαλά! Οι μαχαλιώτες αργήσανε να το καταλάβουν, γιατί οι νεοφερμένοι μιλούσανε ρωμαίικα μεταξύ τους, με προφορά κάπως συρτή, σαν τους Εφτανησιώτες, κ’ η κόρη τους πήγαινε στο ελληνικό παρθεναγωγείο, στου Κατιρτζόγλου το σοκάκι. Περάσανε τρεις βδομάδες ώσπου ο παπα-Νικόλας, πρώτος ανακάλυψε πως ήτανε Οβραίοι. (…)
Δεν ήτανε, του λέει, ούτε Ισπανο-εβραίοι Σεφαρδείμ, ούτε Πολωνο-εβραίοι Ασκενάζι. Η οικογένειά του βαστάει από την Κόρινθο. Οι πρόγονοί του, όσο ξέρει, είχαν μεταναστέψει στην Ελλάδα πριν δυο χιλιάδες χρόνια, πριν από την καταστροφή της Ιερουσαλήμ και τη διασπορά. Μα τώρα και καμιά ογδονταριά χρόνια, ο προπάππος του έφυγε από την Κόρινθο κι εγκαταστάθηκε στην Κέρκυρα (χμ! στην Επανάσταση, σκέφτηκε ο παπα-Νικόλας, στα σίγουρα, μακριά απ’ τη φωτιά).
-Ούλη μας τη ζωή, με χριστιανούς και μ’ Έλληνες την περάσαμε. Θαμάστανε σαν ξένοι στην Οβραιακή. Δεν ξέρομε και τη γλώσσα τους.
Μα στους Κορφούς, μπορεί ν’ αγαπάνε οι άνθρωποι τη μουσική, είναι όμως φτωχό μέρος, κι έτσι, πήρε τώνε ματιών του κ’ ήρθε σ’ αυτόν εδώ τον πλούσιο τόπο. (…)
Ο μαχαλάς, κάπως επιφυλαχτικός στην αρχή, τους δέχτηκε σιγά σιγά, και μάλιστα, για να μη φανεί πως τους ξεχώριζε, τους φερνότανε με υπερβολική τσιριμόνια. Εξωτερικά, δε διαφέρανε σε τίποτις. Φωνάζανε το αντρόγυνο σιορ και σιόρα, γιατί όταν εκείνος μιλούσε για τη γυναίκα του, έλεγε η σιόρα Φιόρα, κι εκείνη, για τον άντρα της, ο σιορ Ζαχαρίας. Τους άλλους Οβραίους — τους παλιορουχατζήδες, ας πούμε, που περνούσανε ταχτικά από το μαχαλά, με το σακί στον ώμο, τους φωνάζανε σινιόρ. Η σιόρα Φιόρα δε φορούσε στο κεφάλι το χαμηλό μαύρο ταφταδένιο καλπάκι, με τη σακούλα πίσω για να μπαίνουν τα μαλλιά, σαν τις βιζινίκες ασπριτζήδενες, που τριγυρνούσανε στα σοκάκια με τις μακριές τους βούρτσες. Όπως οι Οβραίοι του λαού είχανε σαν προνόμιο το επάγγελμα του παλιορουχατζή, έτσι και οι Οβραίισσες το άσπρισμα.