Από άρθρο του Πέτρου Λινάρδου Ρυλμόν:
"Η ιδέα ότι χάρη στην αύξηση της ζήτησης με δημόσιες δαπάνες, στις
ενισχύσεις επιχειρηματικών δραστηριοτήτων, και χάρη σε ξένες επενδύσεις,
πρόκειται να ξεκινήσει μια πορεία ανασυγκρότησης, όχι μόνο της οικονομίας αλλά
και του κοινωνικού κράτους, δεν έχει σχέση με την πραγματικότητα. Κατά τη μετά
το 2009 περίοδο δεν έχει καταρρεύσει μόνο το σαθρό οικοδόμημα της ελληνικής
καπιταλιστικής οικονομίας, γιατί έχει καταρρεύσει και η οποιαδήποτε αξιοπιστία της
ιδέας για ανάσταση εκ νεκρών του «ιδανικού καπιταλισμού» που τόσος κόσμος στην
Αριστερά έχει στο μυαλό του. (...)
Η ΚΑλΟ αποτελεί μετα-καπιταλιστική μορφή οργάνωσης της παραγωγής και της εργασίας, όχι μόνο επειδή οργανώνεται συλλογικά και δημοκρατικά η παραγωγή, ο καταμερισμός εργασίας, η λήψη αποφάσεων και η αμοιβή της εργασίας, αλλά και επειδή η δικτύωση των δραστηριοτήτων και ο από κοινού σχεδιασμός της παραγωγής και της διάθεσης των προϊόντων μπορεί να συγκροτήσει ισχυρές νησίδες μετα-καπιταλιστικής οικονομίας, ενώ παράλληλα να επηρεάζει καθοριστικά το συνολικό συσχετισμό δυνάμεων υπέρ του κόσμου της εργασίας, σε ό,τι αφορά την κοινωνική κάλυψη, τις συνθήκες εργασίας, και τις αμοιβές που μπορεί να θεωρηθούν αξιοπρεπείς. Η Ελλάδα είναι η ευρωπαϊκή χώρα όπου, λόγω των πρωτοφανών για τη μεταπολεμική Ευρώπη διαστάσεων της κατάρρευσης μιας καπιταλιστικής οικονομίας, η ΚΑλΟ μπορεί να αναδειχθεί σε έναν αποφασιστικό τομέα της οικονομίας, αρκεί να υιοθετηθούν οι κατάλληλες πολιτικές ως επακόλουθο της αντίστοιχης πολιτικής απόφασης. (...)
Οι αλλαγές που πρέπει να γίνουν στις μεθόδους χάραξης και υλοποίησης πολιτικών είναι πολύ σημαντικές. Οι δραστηριότητες που αφορούν είτε το περιβάλλον, είτε τα δημόσια έργα και τις υποδομές, είτε την παραγωγή αγαθών και υπηρεσιών, πρέπει να ενταχθούν σε ενιαία σχέδια. Η ενεργοποίηση υπάρχοντος ανθρώπινου δυναμικού για τη δημιουργία νέων μονάδων παραγωγής, μπορεί να ακολουθήσει κατά προτεραιότητα το δρόμο των συλλογικών μορφών (και όχι των ατομικών), όπως οι συνεταιρισμοί και η ΚΑλΟ, που εξαρχής εντάσσονται σε λογικές οι οποίες αφορούν το σύνολο της κοινωνίας και στηρίζουν την προσέγγιση του Αναπτυξιακού Σχεδιασμού. (...)
... χρειάζεται να υπάρξει σχεδιασμός με εσωστρεφή χαρακτήρα και να δημιουργηθούν δομές υποστήριξης με στόχο τις επιλογές προσανατολισμού, τη βιωσιμότητα των εγχειρημάτων, την επιλογή της ποιότητας των προϊόντων και τις μεθόδους διοίκησης και οργάνωσης των μονάδων.
Σε αυτές τις συνθήκες η ανάπτυξη της ΚΑλΟ είναι μια πολιτική επιλογή που μπορεί να διαλέξει να μην ευνοήσει τη μικρή ιδιωτική επιχειρηματικότητα και την αντίστοιχη μισθωτή εργασία, αλλά να ευνοήσει τις συλλογικές μορφές δραστηριοποίησης, που αποτελούν μια νέα μορφή συγκρότησης του κόσμου της εργασίας, η οποία μπορεί – μαζί με το νέο ρόλο του δημόσιου τομέα – να αποτελέσει και έναν παράγοντα ενίσχυσης των δημοκρατικών θεσμών σε τοπικό και εθνικό επίπεδο και διαμόρφωσης ενός «νέου παραγωγικού μοντέλου», που αξίζει πραγματικά αυτό το χαρακτηρισμό".
Από την "Εποχή", 15.7.2018
Η ΚΑλΟ αποτελεί μετα-καπιταλιστική μορφή οργάνωσης της παραγωγής και της εργασίας, όχι μόνο επειδή οργανώνεται συλλογικά και δημοκρατικά η παραγωγή, ο καταμερισμός εργασίας, η λήψη αποφάσεων και η αμοιβή της εργασίας, αλλά και επειδή η δικτύωση των δραστηριοτήτων και ο από κοινού σχεδιασμός της παραγωγής και της διάθεσης των προϊόντων μπορεί να συγκροτήσει ισχυρές νησίδες μετα-καπιταλιστικής οικονομίας, ενώ παράλληλα να επηρεάζει καθοριστικά το συνολικό συσχετισμό δυνάμεων υπέρ του κόσμου της εργασίας, σε ό,τι αφορά την κοινωνική κάλυψη, τις συνθήκες εργασίας, και τις αμοιβές που μπορεί να θεωρηθούν αξιοπρεπείς. Η Ελλάδα είναι η ευρωπαϊκή χώρα όπου, λόγω των πρωτοφανών για τη μεταπολεμική Ευρώπη διαστάσεων της κατάρρευσης μιας καπιταλιστικής οικονομίας, η ΚΑλΟ μπορεί να αναδειχθεί σε έναν αποφασιστικό τομέα της οικονομίας, αρκεί να υιοθετηθούν οι κατάλληλες πολιτικές ως επακόλουθο της αντίστοιχης πολιτικής απόφασης. (...)
Οι αλλαγές που πρέπει να γίνουν στις μεθόδους χάραξης και υλοποίησης πολιτικών είναι πολύ σημαντικές. Οι δραστηριότητες που αφορούν είτε το περιβάλλον, είτε τα δημόσια έργα και τις υποδομές, είτε την παραγωγή αγαθών και υπηρεσιών, πρέπει να ενταχθούν σε ενιαία σχέδια. Η ενεργοποίηση υπάρχοντος ανθρώπινου δυναμικού για τη δημιουργία νέων μονάδων παραγωγής, μπορεί να ακολουθήσει κατά προτεραιότητα το δρόμο των συλλογικών μορφών (και όχι των ατομικών), όπως οι συνεταιρισμοί και η ΚΑλΟ, που εξαρχής εντάσσονται σε λογικές οι οποίες αφορούν το σύνολο της κοινωνίας και στηρίζουν την προσέγγιση του Αναπτυξιακού Σχεδιασμού. (...)
... χρειάζεται να υπάρξει σχεδιασμός με εσωστρεφή χαρακτήρα και να δημιουργηθούν δομές υποστήριξης με στόχο τις επιλογές προσανατολισμού, τη βιωσιμότητα των εγχειρημάτων, την επιλογή της ποιότητας των προϊόντων και τις μεθόδους διοίκησης και οργάνωσης των μονάδων.
Σε αυτές τις συνθήκες η ανάπτυξη της ΚΑλΟ είναι μια πολιτική επιλογή που μπορεί να διαλέξει να μην ευνοήσει τη μικρή ιδιωτική επιχειρηματικότητα και την αντίστοιχη μισθωτή εργασία, αλλά να ευνοήσει τις συλλογικές μορφές δραστηριοποίησης, που αποτελούν μια νέα μορφή συγκρότησης του κόσμου της εργασίας, η οποία μπορεί – μαζί με το νέο ρόλο του δημόσιου τομέα – να αποτελέσει και έναν παράγοντα ενίσχυσης των δημοκρατικών θεσμών σε τοπικό και εθνικό επίπεδο και διαμόρφωσης ενός «νέου παραγωγικού μοντέλου», που αξίζει πραγματικά αυτό το χαρακτηρισμό".
Από την "Εποχή", 15.7.2018
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου